آسمان آبی بود
همه جاشادی بود
غم کناری به نظاره شادی بود
غم ازشادی من دلشادبود
نگرانی بیکاردر ورای دور دستها راه می رفت
گرگ همراه بره میکردچرا
شیرهم خجل ازکشتن بود
جویبارمست دربین گندم زارشادی میکرد
عنکبوت تارخودراپاره کردبهررهایی پروانه
پسرک مرگ پدرازیادبرد
همه ی مردهای قبیله بودندپدرش
وچه نازمیکرددربین قبیله اسب سفیدسرکش
وچه رام بودپیش پسری بس خردسال
وچه صادق بودندمردمان اهل زمین درکردار
کشاورزمهر درو میکرد از روی زمین
وچه کاسب خوش انصاف بود
ونانوا،نان به مهرمیزددرتوی تنور
وچه عطرنان زیباپخش می شوددربین هوا
وچه نان ارزان بودازبهر گمان
وچه روزهای خوشی بوددرخوابم
وسحرشدبهرنماز
وجهان شد دگرباره جهان نیاز
غم آمدبه سراغم دگرباره باز
نگرانی ازدوردستهابازگشت باشتاب
وگرگ چرامیکردازگوشت بره ناز
شیرهم نعره وحشت می کاشت
جویبارهم گرفتارخشکسالی شد
وگندم دربین دشت جان میداد
وچه دنیایی
کاش خوابم بودطولانی
مثل عمرزمان
کاش دنیاپربودازعشق به دگران
مهدی فلاح»
مراعهدیست باشادی که شادی آن من باشد مراقولیست باجانان که جانان جان می باشد
به خط خویشتن فرمان به دستم دادآن سلطان که تاتختست وبختست اوسلطان من باشد
اگرهشیاراگرمستم به غیراونگیرددستم وگرمن دست خودخستم همودرمان من باشد
چه زهره دارداندیشه که گردشهرمن گردد کی قصدملک من داردچواوخاقان من باشد
نبیندروی من زردی به اقبال لب لعلش بمیردپیش من رستم چوازدستان من باشد
بدرم زهره زهره خراشم ماه را چهره برم ازآسمان مهره چو اوکیوان من باشد
بدرم حبه مه رابریزم ساغرشه را وگرخواهندتاوانم هموتاوان من باشد
چراغ چرخ گردونم چو اجری خوارخورشیدم امیرگوی وچوگانم چودل میدان من باشد
منم مصروشکرخانه چو یوسف دربرم گیرم چه جویم ملک کنعان راچواوکنعان من باشد
زهی حاضرزهی ناظرزهی حافظ زهی ناصر زهی اام هرمنکرچواو برهان من باشد
یکی جانیست ازعالم که ننگش آیدازصورت بپوشدصورت انسان ولی انسان من باشد
سرماهست ومن مجنون مجنبانیدزنجیرم مراهردم سر مه شدچو مه برخوان من باشد
سخن بخش زبان من چوباشدشمس تبریزی توخامش تازبان ها خود چو دلجنبان من باشد
مولانا
درباره این سایت